Όπως και σε πολλούς άλλους τομείς έτσι και η φυσικοθεραπεία κινείται στους ρυθμούς της λογικής του παραλόγου σε αυτή τη λαμπρή χώρα. Η σωστή εφαρμογή της εξαρτάται από το σύστημα υγείας και ειδικότερα από τα ασφαλιστικά ταμεία, από τη διάθεση και τη γνώση των ιατρών για την επιστήμη, από τη γνώση και πληροφόρηση του κόσμου και κυριότερα από την κατάρτιση και τον επαγγελματισμό των ίδιων των φυσικοθεραπευτών.
Ιδανικά όλοι οι παραπάνω παράγοντες θα έπρεπε να συνεργάζονται αρμονικά έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι η λήψη υψηλής ποιότητας υπηρεσιών στους ασφαλισμένους και τους ασθενείς γενικότερα. Στην πραγματικότητα όμως όλα λειτουργούν διαφορετικά. Ο ασφαλισμένος πηγαίνει στο γιατρό του ταμείου, του οποίου η αμοιβή είναι πενιχρή, και παραπονείται για το πρόβλημά του. Χωρίς καμία φυσική εξέταση τις περισσότερες φορές και στα πεταχτά, γιατί ο γιατρός έχει να δει άλλους εκατό, βγαίνει μια γενική διάγνωση (Αυχενικό σύνδρομο, περιαρθρίτιδα ώμου) και δίνεται ένα τυπικό και σχεδόν ίδιο παραπεμπτικό κλασικής φυσικοθεραπείας για όλους. Ακόμα αναρωτιέμαι πως η αυχενική ριζίτιδα με το οστικό κάταγμα και τη σκλήρυνση κατά πλάκας μπορούν να θεραπευτούν ή να βελτιωθούν με το ίδιο θεραπευτικό πρωτόκολλο.
Ο ασθενής λοιπόν παίρνει το παραπεμπτικό και βρίσκει ένα φυσικοθεραπευτή. Ο φυσικοθεραπευτής εξετάζει (εάν γνωρίζει και έχει διάθεση) και βρίσκεται μπροστά στο πρώτο δίλλημα. Αν είναι σωστή και επαρκής η διάγνωση του γιατρού και αν η προτεινόμενη θεραπεία για την οποία θα πληρωθεί 7 με 10 ευρώ ανά συνεδρία είναι επαρκής και κατάλληλη για να θεραπευτεί ο ασθενής. Επειδή τις περισσότερες φορές δεν είναι αρχίζει το παζάρι επιβίωσης. Αν θέλει να γίνει καλά ο ασθενής θα πρέπει να πληρώσει κάποιες επιπλέον πράξεις που δεν τις εγκρίνει το ταμείο. Αν δεν έχει ή δε θέλει να πληρώσει θα λάβει γρήγορες και ανεπαρκείς υπηρεσίες, δωρεάν μεν χωρίς αποτέλεσμα δε. Ο φυσικοθεραπευτής θα πάρει κουρεμένα και καθυστερημένα στην καλύτερη περίπτωση χρήματα από το ταμείο, ο ασθενής θα κατηγορεί το φυσικοθεραπευτή ότι δεν τον έκανε καλά και ο γιατρός θα διαπιστώσει πως η φυσικοθεραπεία δεν μπορεί να βοηθήσει. Παράλογο? Ναι. Υπάρχει άλλος τρόπος; Ναι.
Μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν ελλιπείς γιατροί και φυσικοθεραπευτές, ότι το σύστημα υγείας είναι τραγικό και τριτοκοσμικό και ότι οι αμοιβές είναι αστείες, δε θα μπορέσω όμως ποτέ να αποδεχτώ ένα γιατρό που αδιαφορεί για τον ασθενή που έχει μπροστά του ή ένα φυσικοθεραπευτή που ενώ ξέρει τι πρέπει να κάνει για να θεραπεύσει δεν το κάνει γιατί δεν πληρώνεται αρκετά. Πώς θα επενδύσει ένας επιστήμονας σε καινούριες γνώσεις και μεθόδους όταν ξέρει ότι θα παίρνει τις ίδιες τραγικές απολαβές που έπαιρνε και όταν έκανε το γραφιά και το χειριστή μηχανημάτων? Η φυσικοθεραπεία στον προηγμένο κόσμο είναι μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη επιστήμη με μοναδικό σκοπό να κάνει διάγνωση και θεραπεία με όλες τις σύγχρονες μεθόδους, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής του κάθε ασθενούς ανεξαρτήτως του κοινωνικού και οικονομικού του επιπέδου. Το σύστημα υγείας στην Ελλάδα μπορεί να μην αλλάξει ποτέ και για αυτό απαιτώ από τον εαυτό μου και τους συναδέλφους να πάψουμε να είμαστε χειριστές μηχανημάτων όπως γινόταν 30 και 40 χρόνια πριν και να εντάξουμε στη θεραπεία μας μεθόδους όπως η χειροπρακτική, η οστεοπαθητική, ο βελονισμός, το manualtherapy, το medicaltaping, το πιλάτες. Είμαστε ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ ψυχής και σώματος και όχι χειριστές μηχανημάτων, είμαστε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ και όχι διοικητικοί υπάλληλοι κάποιου σάπιου ασφαλιστικού συστήματος, είμαστε υπηρέτες της υγείας και όχι του χρήματος. Απαιτώ από τον εαυτό μου και τους συναδέλφους να ορίσουμε το δικό μας δρόμο και να καθορίσουμε τις απολαβές μας σύμφωνα με τις γνώσεις και υπηρεσίες μας και όχι σύμφωνα με ένα παράλογο ασφαλιστικό τιμοκατάλογο. Απαιτώ από τον εαυτό μου και τους συναδέλφους να συνεργαστούμε αρμονικά με τους πολλούς καλούς γιατρούς που συναντάμε στον επαγγελματικό μας δρόμο, ενημερώνοντας τους για τις μεθόδους θεραπείας μας και τις γνώσεις μας, αλλά και την πορεία των ασθενών τους, γιατί μόνο έτσι θα γνωρίσουν θεωρητικά τη φυσικοθεραπευτική επιστήμη, όπως εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε τη βασική ιατρική επιστήμη. Πώς μπορεί να συστήσει κάποιος κάτι που δε γνωρίζει τι κάνει και πως λειτουργεί?
Τέλος απαιτώ να ενημερώνουμε και να θεραπεύουμε ολιστικά τους ασθενείς μας και να λέμε πάντα την αλήθεια για το πρόβλημά τους και τη θεραπεία του, καθώς αποτελεί το μοναδικό δρόμο για να αποκτήσει η επιστήμη μας στην Ελλάδα την αξία και αίγλη που της αξίζουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν υπάρχει καλή και κακή, μισή και ολοκληρωμένη επιστήμη, μόνο καλός και κακός επιστήμονας υπάρχουν.
