Κατά γενική παραδοχή το κολύμπι στη θάλασσα και γενικά η επαφή με το νερό είναι ευεργετικά για την ανθρώπινη ψυχή και το σώμα. Ο δεσμός του σώματός μας με το νερό είναι αδιαμφισβήτητος, καθώς γεννιόμαστε σε υδάτινο περιβάλλον και κατασκευαστικά ένα πολύ μεγάλο μέρος του σώματος μας αποτελείται από νερό. Αυτό σημαίνει ότι η επαφή του νερού καταρχήν με το δέρμα του ανθρώπου, δίνει αισθητικά ερεθίσματα, τοπικά, περιφερικά και κεντρικά μέσω του νευρικού συστήματος. Σε αυτά τα ερεθίσματα ανταποκρίνεται το κάθε σώμα διαφορετικά σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός.
Οι επιδράσεις της υδροστατικής πίεσης και της εμβύθισης – άνωσης στο νερό, έχουν ευεργετικές επιδράσεις στην αιμάτωση των μυών , στα οιδήματα και στον πόνο των αρθρώσεων, όπως έχει αποδειχτεί ερευνητικά.
Σε οξείς τραυματισμούς των κάτω άκρων, το πρόγραμμα ασκήσεων πρέπει να ξεκινάει σε βάθος, όπου δεν υπάρχει φόρτιση τους, με ήρεμες – αργές κινήσεις, μικρής διάρκειας και πρίν αρχίσουν τα συμπτώματα ή ο πόνος. Η αύξηση της έντασης και της διάρκειας του προγράμματος θα πρέπει να γίνεται σταδιακά με φόρτιση στα πιο ρηχά. Οι τραυματισμοί των κάτω άκρων θέλουν γενικά ήπιες ασκήσεις στα ρηχά με μερική φόρτιση (βοηθάει η άνωση) όπως περπάτημα, τρέξιμο αλλά και ασκήσεις ανοιχτής αλυσίδας (χωρίς φόρτιση), όπως ψαλίδια σε ύπτια και όρθια θέση στα άπατα, καθώς και ποδήλατο στις δυο παραπάνω θέσεις.
Οι κακώσεις των άνω άκρων έχουν γρηγορότερη αποκατάσταση στο νερό λόγω του πλεονεκτήματος της άνωσης. Θέλουμε να κινητοποιήσουμε τα χέρια μας μέσα στη θάλασσα σε σημείο που ενώ πατάμε στο βυθό, τα χέρια μας βρίσκονται μέσα στο νερό. Σε δεύτερη φάση μπορούμε να δυναμώσουμε το μυϊκό σύστημα με πιο δυνατές κινήσεις όλων των αρθρώσεων του άνω άκρου ενώ προσπαθούμε να επιπλέουμε σε μεγαλύτερο βάθος. Όλες οι ασκήσεις δεν πρέπει να προκαλούν κανένα πόνο.
Σε προβλήματα σπονδυλικής στήλης ο στόχος είναι η σταθεροποίηση. Έχοντας τη μέση μας και την κεφαλή μας σε ουδέτερη θέση σφίγγουμε ελαφριά τους μύες της κοιλιάς και του αυχένα και από αυτή τη θέση πατώντας στα πιο ρηχά μπορούμε να κουνάμε αργά χέρια ή πόδια χωρίς να χάνουμε τη θέση της σπονδυλικής στήλης. Προοδευτικά μετακινούμαστε πιο βαθιά κάνοντας τις ίδιες σταθεροποιητικές ασκήσεις.
Πολλαπλές έρευνες έχουν δείξει ότι η αρθρίτιδα και η ινομυαλγία αντιδρούν πολύ θετικά σε ένα πρόγραμμα ασκήσεων στο νερό. Οι καθημερινές ασκήσεις και το ήπιο κολύμπι βελτιώνουν την αιμάτωση όλων των αρθρώσεων ενώ ταυτόχρονα ενδυναμώνουν το μυϊκό σύστημα. Είναι καλό να αποφεύγουμε το έντονο κολύμπι, ειδικά το ελεύθερο και το ύπτιο σε οξείς τραυματισμούς των άνω άκρων και τις σπονδυλικής στήλης, αλλά όχι απαραίτητα και σε αρθριτικές καταστάσεις. Επίσης σε κρύες θάλασσες είναι καλό να σκουπίζουμε το νερό από το σώμα μας άμεσα μετά την έξοδο και να καθόμαστε λίγο στον ήλιο μέχρι να απορροφάται όλη η υγρασία.
Τέλος, μην ξεχνάτε ότι εκτός από το νερό έχουμε τη δυνατότητα να περπατήσουμε και στην άμμο, όπου η εκπαίδευση της ισορροπίας, της σταθερότητας και της αντοχής του σώματος μας έχουν πολύ καλά αποτελέσματα.
